Getur verið að þú ætlist til miklu meira af sjálfum þér en þú ætlast til af öðrum? Hvað segðir þú við t.d. vin eða vinkonu, sem væri í sömu stöðu og þú? Værir þú jafn óvæginn og harður og þú ert við sjálfan þig? Eða myndir þú kannski hrósa þeim og hvetja þá til að takast á við erfiðleikana? Þú hefur alveg efni á því að vera jafn alúðlegur og skilningsríkur við sjálfan þig eins og þú myndir vera í garð annarra. Hvernig heldur þú að vini þínum liði ef það stæði maður yfir honum sem væri stöðugt að skamma hann og benda á mistök og veikleika? Það sama gildir um þig!

DÆMI